تبادل لینک هوشمند 
بزرگان فرموده اند راه انس با چيزي، ارتباط زياد داشتن با آن است و اين مطلب از نقطه نظر روانشناختي امري مسلم و غير قابل انکار است. اگر غذايي در کام انسان ناخوشايند باشد، با چند بار خوردن، با ذائقه او هماهنگ مي شود و عادت به شنيدن صدايي ناهنجار، از شدت آزار آن مي کاهد به گونه که گاهي اوقات انسان متوجه آن نمي شود.
اگر انسان قرآن کريم را بشناسد و آن را سخن خداوند بداند که در هر لحظه و ساعت با او به گفتگو مي نشيند و بدون واسطه، با او سخن مي گويد. اگر خداوند را به بزرگي و عظمت و لطف و رحمت و حکمت شناخته باشد و بداند که خداوند بزرگ با آن صفات جلال و جمالش در قرآن و کلامش تجلي و ظهور يافته است («فتجلي لهم في کتابه» نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتي، خطبه 147/2).
آن گاه کلمه کلمه قرآن را نور و پاکي و حکمت و پند و هدايت مي داند و هيچ لذتي در علام در نزد او بالاتر از انس با قرآن که کلام محبوب و سخن خالق همه زيبايي ها و کمالات و خوبي ها و خيرات است نمي باشد.
البته براي انس با قرآن بايد داراي برنامه منظم بود و به چندين امر توجه کامل داشت:
1- حداقل روزي ده آيه از قرآن کريم و يا يک صفحه از آن تلاوت گردد، بدين معنا که تلاوت قرآن در هيچ روزي ترک نشود.
2- تدبر در قرآن و آيات نوراني اش فراموش نگردد.
3- آداب ظاهري قرآن مثل: با وضو بودن و رو به قبله بودن و حضور قلب داشتن در وقت تلاوت آن و ساير آداب رعايت گردد.
4- مواظب گناهان بودن و تصميم بر ترک آنها و دوري از آنها چون قرآن کريم در سوره مبارکه واقعه در مورد اوصاف خود مي فرمايد: «انه لقرآن کريم في کتاب مکنون لا يمسه الا المطهرون» براي استفاده از قرآن بايد از نظر اعتقادات و نيت و اعمال پاک و پاکيزه بود وگرنه بهره اي از قرآن که خود پاک است و کتاب پاکان است نخواهيم داشت.
5- در بين گناهان بايد بيشتر متوجه گناهان زبان بود، چون قرآن از طريق زبان و دهان خوانده و تلاوت مي باشد پس بايد به شدت از دروغ و غيبت و تهمت و آزار با زبان و ساير گناهان زبان اجتناب کرد. در حديث آمده است «دهان هاي خود را که راه هاي قرآن است پاکيزه نماييد».
6- آشنايي با ادبيات عرب و صرف و نحو و به ويژه معاني لغت قرآن و ترجمه آن در انس با قرآن و استفاده بهتر از آن نقش به سزايي دارد.
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: قرآن ، ،
